Tras lo retorn deis annadas, lei termes
Dins l'estrechum creissent dau calendier,
Te fasián páur, memament que dins l’èrme
De socas mòrtas, e ton còr pressentiá
Que de pegin, Cassandra de ta vida.
Que posquèssan mei mans, avants lo fuòc,
Te faire amar quàuquei ròsas ravidas...
I a de jardins perduts, que son enluòc.
Sully-André Peyre
