A l'auba clara se marida
Lo clar cantar dei boscaridas.
La tèrra enamorada espèra lo solèu,
Vestida de frescor e d'auba,
Come la chata que se rauba,
Dins la plus bèla de sei raubas
Espèra lo jovènt que i' a dich: Partem lèu!
En Crau tres òmes caminavan,
Tres porcatiers, que s'entornavan
de Sanch Amàs lo riche, onte èra lo marcat.
Venián de vèndre sa tocada,
E, tot en fasènt la charrada,
Sus l'espatla, a l'acostumada,
Portavan seis argènts dins sei ropa' amagat,
Quand tot d'un còp: – Chut! cambaradas,
Fai un dei tres. I a 'na passada
Que me sèmbla d'ausir sospirar dins lei bruscs.
– Òu! fan leis autres, es la campana
De Sant Martin ò de Maussana,
Ò benlèu bèn la tremontana
Que gançolha en passant lei toscas d'agarrús.
Come acabavan, dei genèstas
Sòrt un planhon que leis arrèsta,
Un planhon tan dolènt que trencava lo còr.
– Jèsus! Maià ! tótei faguèron,
I a mai que mai! – e se sinhèron,
E d'aise, d'aise, caminèron
De monte lei planhons venián totjorn plus fòrt.
Frederic Mistral
