2011-03-30

Gardaire d'oelhas e de musas (n°78)

Vermenosa a la caça arremòsa sos vèrs.
Ai corregut coma el per combas e travèrs ;
mas, dins l'afiscaclon de la jovença fada,
lèbres e perdigals dostan a ma pensada
lo leser de cercar de rimas. Mai que mai,
aquò's darrèr los biòus e la fedas que n'ai
culidas per nosar la garba que vos mandi,
mics...

Lo bèl solel d'estiu rajòla ; alandi
lo cledon : acaumats, cap-baisses, los vacius
s'alargan ; lo can japa e galòpan de brins,
e las lors coctas an tot còp d'estrementidas
per fòrbandir lo vòl de moscas enguerrides.
Anam a la Devesa, a Nèjun, al Combèl ,
Forcat, a la Font-Longa ; e pertot lo tropèl,
dusca al Camp de Cadriu, pel quite Claup, se garda
sol... Entrement lo pastre acomença una ausarda
passejada al païs dels libres rèire-vièls
ont tènon pensaments e gauchs sempre novèls.
Per tot dire, lo lum de l'alba que capinha
tèrmes e retenals, pradas e rengs de vinha,
e s'i pausa nimai lo rire al morrisson,
o lo mirgalhadis dels solels-colcs d'auton
qu'òsca lo blau ridèu d'arbres sus las auturas,
menèron plan sovent mon èime en de pasturas
ont butan pas lors biòus Vergili o Teocrit.
Or, a'n bèl se galaminar, lo meune esprit
se'n tòrna de contun a l'òrt de poesia.
Amics, l'avèm amassa, amb quala cobesia !
seguit de cap a fons dins las escòlas !... Mas
una pariva trastejada apària pas
aquelas de l'estiu al pè d'una garrosta :
demandatz al cabrit se la gaissa que brosta
al campèstre val pas cent còps mai que la de
la grépia ?... Aquital donc teniai en mon poder,
dins tot lor audi natural e dusca al trufe
Omèra e son Caddèt, Villon, Ronsard, lo rufe
Shakespeare, capinhaire a moments coma un rai,
La Fontaine, Racine e Chenier... Tantes, rai !
que nomi pas amai m'encanten fòrça estrofas !...
Enfin Mistral, Perbòsc, dont las dichas son gòfas
de baudor, de solel e d'èime pairugal.
Al lum de la rason que ten lo Martegal
e la man dins la man d'un bèl poèta savi
qu'enregava pel flac boieròt, començavi
d'ensajar de tenir l'esteva... Mas envèrs
de rimar, cèrca-me de que dire : lo vèrs
que mòlla los pantais coma lor rauba flèunha,
trigòssa se vestis una pensada tèunha.
Lo jovent coneis res de la vida : pòt pas
ne sègre los draiòls d'un segur e bon pas ;
bordons espeliràn del cor a bèl abonde
quand l'òme aurà batut las estradas del monde...
Lo poèta es la maire ardorosa del cant :
lo pòrta dins son èime un briu ; ne viu davant
de lo mandar florir sus las pòtas umanas.
Tant-ben subre'l papier de bada, meu, t'afanas !...
Qual sab los còps, atal, mos vèrs an avalit
de colèra, davant lo colcant tròp polit
al cèl, mas trum darrèr ma ploma maladrecha !...
S'encara sabiai pas coma un vèrs s'aprofecha !
Paure garrèl davant los revolums del bal !
Tu, rimejar, quand pòdes veire que Mistral
al trelutz de la mar abeluga son dire,
agachar Vincenet e Mirèlha se rire,
te pèrdre al corredor escur ont se gandis
Nèrta qu'un pacte irètge i clava'l Paradis ?
Per prendre la volada, espèra d'aver d'alas !...
Ara ai franhat, amics, de las combas mairalas
e rimi de languina, ailàs ! qu'ai plus leser
d'espiar ont cantaràn perdics aqueste ser,
de cercar grel, formiga o ligosta per tèrra.
Jès ! res ven plus me trebolar coma un còp-éra !
Son tant luènh, mos vacius, amai aquel lapin
que repetinga, alisa al sèti un nasson prim,
s'estrementis d'una japada dins las brossas
e fuch, floqueton blanc, dins las palengras rossas !...

Silvan Toulze

2011-03-23

Petaçon (n°77)

Darrièr lo mur desboselat
I aviá un palm de cèl abandonat
Un armàs
Un soc de pomièr
Una pèl de sèrp
E la marca dins l'èrba
D'un òme e d'una femna
Qu'aicí s'èran aimats
Lo temps d'una cançon.
Una crotz dins lo vent
Portava lo rovilh
De la dolor del monde
E la temptacion de l'espèr.

Joan Maria Petit

2011-03-16

Brujas rojas (n°76)

Un pauc de sang sus la bruja.

La Libertat n'a pas de drapeu,
la Libertat n'a pas de païs.

Las roinas de la chapela
Assus responden enguera
Daus ressons de la mitralha.

La Libertat n'a pas de drapeu,
la Libertat n'a pas de païs.

Pablò, Samuel e Peire
Gardaran los uelhs deiberts
Sus lo ciau sens lo veire.

La Libertat es un long esper,
La Libertat es un long raibe.

A d'autres ilhs an laissat
E lo raibe e l'esper
Devenir realitat.

A la nòstra Libertat,
Queu jorn ilhs an balhat
Un drapeu de bruja
Roja.

A la nòstra Libertat,
Queu jorn ilhs an balhat
Un bocin de païs
Lemosin.

Roland Berland

2011-03-09

Los mestiveurs (n°75)

Los mestiveurs bronzats copan le blat que chanta
sur lo peug tot cramat per le solalh d'estiu.
Le dalh es bian tenjut per una ponha ardenta
e las tijas tomban au long dau clhar matin.

Las femnas javelan, corbadas sus la terra
e los lieurs estrenhan las novelas gerbas.
Bientòst los meitadiers auran la mina fiera
davant las charretas crepitant d'espijas.

Qu'es la bona mestiva, apries la trista annada ;
quela jarba noada au cueur dau bon país
de la França janta, la fòrça revelhada
s'escond en tots los blats de quau solide estiu.

Marcel Rémy Petit

2011-03-02

Planh (n°74)

La mòrt e la misèria, mestres d'aici-bas
par doman an 'pelat quau qu'i z-aime ;
z-an pres sa paubra charn
dins daus linçòus de freidura
la mòrt e la misèria...

Mes quau qu'i z-aime
de tant vedre batalhat
contra los vents e contra lo temps
m'a balhat la sabor dau coratge ;
par sa man sarrada dins la mia
a l'ora de sa quita pardeson
m'a tornat lo gost de viaure
quau qu'i z-aime...

Dins la chalor de sos dets marfies
e la bruslason de sos oelhs espaurujats
z-ai coneissut la flor d'amor,
'n estivada que pas v-un uviarn
ne poguessa deisseparar de mon chamin,
dins la chalor de sos dets...

Per tant que s'encharnessa la dolença
jamai 'la n'eissendrá nòstra memòria :
las oras fujidissas de la jòunessa
si-be-tot las oras lenas dau vielhum ;
los pas enchadeissats a la riba dau temps
jamai ne faran eissubliar
la fòrça doça de l'amor,
per tant que s'encharnessa la dolença...

Res n'es de cranhir dau silence,
nòstre temps a passat
que nos portet le dòu de l'eternitat
e nos guinhet a pas menuts
la vana colera de nòstres dires ;
res n'es de cranhir dau silence...

Un jorn partant
i tornarai trobar quau qu'i z-aime ;
sens lassiera, sens desesper
mon còrps descharnit
se despendrá dau ventre dau monde
e 'nirá bisar la lutz daus Diaus
ante lai tornarai trobar quau qu'i z-aime.

Maria Irina Auledre