S'auve dins l'aer un udlament,
una bramada.
Subran, dins l'aer, un udlament.
Coma se planh, lo vent, de quala votz se parla quala paraula qu'om ne sap pas.
L'escotes pas, lo vent. Cerches pas çò que ditz, pena paraula umana. A pas de còrs, lo vent. A pas de gòrja per cridar. A pas ni charn, ni sang,
e ni chalor umana.
Qui sap la votz que lo permena, e qui sap l'arma que lo mena
e que li crida sa cridada, a bramada de vent...
Marcela Delpastre
