Paura filha ennegresida
Dins lo cèl e la dolor
Lo dòl es pas una vida :
Te cal cambiar de color …
La marrida Maria França
S’ataquèt a ta grandor,
Mas lo fèr de la seu lança
Se brequèt sul teu onor.
Te panèt la teu verquièira,
Conquistèt ton terrador,
Profeitèt de ta flaquièira,
Atudèt la teu ardor.
Sa vergonhabla crosada
Espandiguèt sang e fuòc :
Dins sa Cocanha escanada
Engarrelèt l’òme d’òc.
Mas dins l’Euròpa novèla
Clantirà lo teu reclam,
E ta lenga encantarèla
Tornarà prene de vam.
Brava Maria Occitana
T’amaguèron la vertat :
Lo teu país de Cocanha
A drech a la libertat.
Cantalausa
