Avèm decidit d'aver rason
Despolhats de tot, emai dau nom nòstre
tot çò nòstre perdut
tot contra nautri justificat
Creson que la terra es a-n-aqueli que la viòlan.
Tròp d'espèra a enganat l'esper
degalhat tot çò que demòra
mai li montanhas restan drechas.
Desliurats de nòstri darrièri pelhas,
e receptius l'esperit macat,
siàm venguts fòrts de nòstra misèra
nus e gigants...
L'esclau lparà pas pus la man dau mèstre
pr'amor que i a pas pus d'esclaus!
Venèm de nàisser,
de-la-man-d'ailà de toti li vielhi paurs
e di vielhs silencis,
òmes revòutats
es-a-dire
òmes
Ren que còmpte
de si promessas e de sis amenaças
de sa poissança d'aur, d'armas e de mits
ren que vaugue
contra lis òmes de mans nusas
puèi que
avèm decidit d'aver rason.
Rotland Pecot
