An aquel pais que merita
Dels voiatjurs l'atencion
Vendrèi cada an randre visita
E pagar, coma un debitor,
Mon tribut d'admiracion.
I vendrèi quand a la campanha
Les plasers, coronats de flors,
Vos donaran de randetz-vos,
E sus la lira ma companha
Ne celebrarèi las doçors.
Me joindrèi a la votz celesta
Dels amics que, les jorns de festa
Regalaretz de vòstre vin
E per garantir ma paraula
Serèi dels prumièris a taula
E dels darnièrs a ne sortir.
Assistarèi al mariatge
Qu'Adélaïde de Fajòl
Deu formar, tan lèu qu'auja l'atge
Amb Gustava que n'es fòl.
Me veiretz seguir las donzelas
Rire, cantar, dançar amb elas
Las entrigar jusc'a la fin
Coma se teniai de mon paire
Qu'elas n'an per se far cherir
Felicitarèi las bergeras
Escampilhadas sul gazon
D'aver pres l'aire, las manièras
De las grisetas del bon ton
D'unir la gràcia a l'inocença
D'agir dambe mai de prudença
Que de montanhòlas sans biais
E d'estre, parmi las bordièras
Pus urosas dins de chomièras
Que las rèinas dins de palais.
Olympe Bénazet (Les Olympiennes, citat dins Lou parterre gascon)
