l'anar de son còs mut se mirava dins l'aiga
frega-bronzissiá son vestit ispre de tela rufa qu'acrancava una rómec aguirlandida d'un sause rosselh a la bròca seca d'un garric; las fuèlhas cracinavan jol córrer de sa camba lassa; s'alisava lo pitre per la camisa mièg dubèrta mentre que lo vent...
l'anar de son còs mut se mirava dins l'aiga
l'esclau èra estacat a la còrda de pèira; sa man cercava son cap e sa man furgava sos pèlses de desirança; sa cara s'enaurava de la jòia d'una mòrt; sa man cercava son còr.
l'agrat de son còs mut se mirava dins l'aiga
i a temps una dròlla l'aviá seguit a la broa de l'aiga; avián begut amassa una taça de vin, negre, sorne, qu'aviá faitas lors caras mai claras que l'entrelusir de boscalha; sa man fernissiá.
l'agrat de son còs nud se mirava dins l'aiga
gaitava, de longa; las causòtas blavas e vivas, los casses ronhoses bronzinent de ferum e la tornada parièra de sa cuèissa alisada.
l'agrat de son còr nud se mirava dins l'aiga
los bòsques èran cauds e lo cèl negrissiá; dont mai veniá la nuèit, dont mai son agach s'atrumava, asuaudit de tubas doças e candas; lo babau de son sénher s'arrapava a la flor pesolhièra; Narcissi se levèt...
Xavièr Bach
