Arròsa lo desir d'arròsa tota poblada
de pitralhs e d'ausèths
d'aigas las destraubiadas
dens l'abri's d'un petal tots los casaus
obèrts e sorelhs d'estaminas totas sorelhs
d'aubas cridadas a d'escurs e vaden los dius
per te brumir desir large d'arròsa
impacienta arròsa si te hidas
aus espalms de tons òrles si
carn dessús carn d'un sol tenent
mès enlà brigalhaira
de bossòcs d'arreplecs de solars
e'questa auba elastica de lunhs
si t'en-hantaumas de horras e d'arròsas
qu'es cèu trist mès los desruits e mès auba e mès boca
arròsa ende tu flòc
de lèrmas aubre
lenga d'arredims d'enlugareis...
tot desir e tot tacas !
de sauror son pas son que de sós levadís
las dotz amassa se desgahan aubre
de dotz tota la bastissa e de desbòrd
e d'engana suau
on se resòlv en la lenga lo péu
arròsa saura on los huecs tots hissats
si deu jorn cloc lo desdús e s'arregussi
la porpra ua ombra de hautèir
o labiaus armadas escambi
arròsa chuc
per ton vueid estivàs de huecs anueitats -
lo lecar
Bernat Manciet
