Repren ta rauba blanca e davala dins l'òrta.
Pèr leis camins marrits meis pès son matrassats.
Leis jorns de v-uei volián non me leissar passar;
Pèr l'acorchi d'aièr ai retrobat la pòrta.
Lo jardin d'autres temps, florit de ròsas e d'iles
Es qu'un pantai ninòi d'enfants que siam estats,
Mai de badas leis jorns an vòugut m'arrestar,
Leis songes m'an dubert, dins lo vèspre tranquille.
Repren ta rauba blanca e dins l'òrta davala,
Me veiràs davans tu come antan me clinar;
Reconeiràs alòrs — ai lòngtemps caminat —,
La ropa deis vièlhs jorns, sorna sus meis espallas.
Sully-André Peyre (1911)
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Nota: Només un membre d'aquest blog pot publicar entrades.