Au Dieu etèrne (n°9)

Gisclar dau grand borbolh, o tu dieu poderós!

me cline davans tu dins la clara lunada.

E maugrat meis pèus blancs e ma barba de nèu,

m’an tirassat vers tu ‘queleis cambas robinas.

Leis vièlhas sempiternas, enjusqu’au darrier jorn,

li treboles encar' dins sa prima dormida,

e quora van leis chatas emplir seis urnas au sèr,

tènan d’a ment ta cara e seguisson teis piadas.

Emé leis jovènts siás qu’espèran au lindau,

a l’ora onte li rai dau solèu s’esvalissan,

e, se passa un grison, tu ne’n fas pas defi.

Dintre leis Immortaus, sol barrulas de lònga

sus terra, e rèn te fai fòrça gaug dins son cèu

tant qu’apereiçabas un peu d’erba verdeja

v-ò que doas voes amorosidas, au calabrun,

dins leis caudas meissons barbèlan arderosas.

Car mudaràn leis dieus e, benlèu, passaràn

fòra tu qu’as botat l’amor au còr deis òmes.

Pau Eyssavel (1925)