Marcha lemosina
ont la Cròsa, en colar, tintina
au pè de las tors en desrei
de Crosant la Meravilha,
ò terra d’elei,
sòr de la Combralha e, coma ela, filha
dau Lemosin rei,
terra que la traversa breça,
mòrts son los trobadors,
amadors
de la vicomtessa
d’Aubusson,
mòrta la senhoressa
dau chastel, mas un resson
de lor amorosa chançon
ditz, a lo que lo vòl entendre,
que son sovenir n’es pas mendre
au vielh domjon.
L’ama
dau prince Gem, enterna flama
d’estranh amor,
treva encara,
a Borguetnòu, sa tor
tan ben que la canda chara
de la Dama clara
a l’unicòrn aparador.
Terra de tòrnas
sens bòrnas
e sens parier,
Marcha lemosina, ses l’entrada,
de cel ondrada,
d’un país fadier.
Marcha lemosina,
sòlh dau Lemosin,
pòrta d’Aquitanha
qu’un doç solelh banha
de sos movents rais,
ribandada d’eune
emai
d’eglantier teune ;
pòrta daus esmais
nueitencs de la luna,
devant te desgruna
son refranh,
una fada daus plais.
Sòr de la Combralha e, como ela, filha
dau Lemosin rei,
coma en ela,
en te brilha
un còr d’estela e, permieg
tas flors
champestras,
s’ubron las estras
daus fadets chantadors.
Paul Loís Granier
