Nèu d'Aubrac (n°82)

La fina estèla nevenca
a saquejat son mantèl
e la calm, aduèi, relenca
en esclafant lo branduèlh…

Benlèu genta, amai polida
es la poscada del gèl,
miralha clar l’espandida
quora s’esclaira lo cèl !

Mas l’ivèrn cambia, tarrible,
quand del Cantal ven lo buf
de l’eicirada e son tible
que tot arrasa sul tuf !

Jos aquel ventàs que burga
per deguns seriá pas bon,
tant mai se la prèissa furga
de sortir del siu canton !

Car la blanca escampilhada
ont la cisampa a bufat,
encongièira la calada
traita venguda pel fat !

E la mòrt claufís d’un saile
lo que s’es adventurat ;
alai luènh, lo plang d’un graile
sonarà pel esmarrat !

La nèu freja d’ivernada
aconsomís nòstre Aubrac,
bona es pas, la passejada
quand s’entrèva lo blanc Drac !

Zefir Bòsc

L'òrt d'amor (n°81)

Se podiás legir la paja dubèrta
Al còr d’un angèl
Diriás qu’un nenin es lo grand poèta
De l’amor fidèl

Se podiás sentir, a mon sen culida
Ma diusenca flor,
Diriás qu’una dròlla es ròsa polida
A ton òrt d’amor.`

Se podiás ausir, l’ama benesida
Mon cant tindarèl
Diriás qu’un drollet al nis de la vida
Es un gent aucèl.

Mas totjorn, mai plond, s’amaga soleta
La viventa flor,
Totjorn s’amudís sus nòstra boqueta
Lo bèl cant d’amor.

Totjorn nòstre còr se vòl lo grand mèstre
Del siune secrèt ;
Crida pas jamai, al vent del campèstre
Tot çò que faguèt.

Fasètz trelusir las vòstras estèlas
O mos paures uèlhs
Engruna mon còr, de cançons novèlas
De cants tindarèls.

Doças coma mèl, simpletas, polidas,
Lindas flors d’amor,
Flambejatz dins l’òrt ont sètz espelidas
En aquel bèl jorn.

O clar festenal, siás la solelhada
Que fa, las cançons,
Dins lo prat que nòl, prene la volada
Ambe los potons.

E dins ton ostal, ont l’amor convida
Uèi coma deman
Culís mos tresaurs, tu reina amarmida
Ma doça Maman.

Jòrdi Girard

Nadal dels vièlhs (n°80)

I a pas que la nèu per nos far companha,
i a pas pus degun a l’ostal,
los enfants, per lo trabalh,
son partits, qu’es la maganha,
los mòrts e los vius quitan la campanha,
se traparàn sols per aquel Nadal !

Se coma autres còps, podià l’Emperaire,
per faire lo recensament,
publicar a totas gents
que cadun ane se faire
marcar al país que nasquèt son paire,
los vièlhs tendrián pas del contentament.

París seriá pas benlèu qu’un vilatge
se podián tornar al país
totes los que son partits,
postièrs, femnas de mainatge,
Maria e Josèp serián del viatge,
e benlèu Jèsus naisseriá aicí.

Qual sap se vendrem un jorn emperaires
e se poirem far, los amics,
que visquèssem al país
coma an viscut nòstres paires :
Per los que son mòrts, cal pas tròp se’n faire,
car parlan patés dins lo Paradís !

Joan Larzac

Belugas d'ivèrn (n°79)

Belugas dins lo cèl d’ivèrn
Solelh que fa liucejar la nèu
Pins acatats d’un blanc mantèl
Piparog que cofla sas plomas
Per se grantir un pauc del freg

Grivas vengudas de la Luna
Per tastar grup del ginevrièr
Rainal que ravala sa coeta
Raton, mustèla, mirguetona
Tot un monde que s’acantona
Per quistar lo sieu despartin.

E ieu, que fau dins lo matin
Doçamenton, d’un cade a l’autre
Uèi non farai pas pastre.
Vau culir un polit aucèl
Que plan rostit amb un trenèl
Me farà pitança de rei.
Aital, per ieu, quand freg se vei

Per mon Causse ai la miá vida
Per ieu es ben la mai polida.

Loís Valés