Per Enric Pourrat d’Ambert.
Piucèla! Nòvia !
lingi batedís,
prim parpalhon,
Pensada!
Ausissi ton còr,
lençòu estaloirat,
e quand, nusa, m’espèras.
Un còp, en la vau de Laga,
tocant Ambert d’Auvèrnha
ambé ta ròda de fortuna,
t’ai vista a ton creissènt,
e de martèus ti bacelant.
L’aiga filava e ti pastava.
Ta carn moissa passada au dralh,
puei si formava
ais eissugants.
Vòstra òbra es dins mei mans,
Pretzfachier de Genèsi,
e meis uelhs fan tres-tres.
Car mon araire es lèst.
A l’estève lo sènti que va fonsar
darrier lo coble que saup
lo perqué de ma lenga.
Oli de saba, remontant, despestelatgi,
Redde arborat, puei traucant rusca,
Ara mi fau laurar
lauron.
E matrimòni fach,
grelharàn lei seguidas.
Jòrgi Reboul
