Dins la botelha vuèja demòra ges de vin.
Pausi mon escudèla; la sopa va fregir
Mas la pòdi pas beure, la tornariái vomir.
Sièis oras al relòtge, tot sol me cal partir;
Cargui la pèl de bèstia: me vòli plan vestir.
Ai lo fèl sus la lenga tant lo fetge me dòl,
Lo cap que me torneja, l’aranha fa trantòl.
Defèci de ma vida : se pendolar pel còl...
Sul nas quicòm me fissa, benlèu qualque biçòl.
Escampi l’escudèla, escantissi lo lum,
Barri sus ieu la pòrta, prautissi l’estorrum
Que raja dels estables. Sentissi lo porcum.
Lo vent negre m’eissuga tres gotas d’amargum.
« Aquela aiga de raja » cantava lo pepin.
Caissals que se reganhan per voler me mordir,
Mila flors sus las tombas per Totsants van florir.
Sarri fòrt l’agulhada, segrai lo meu camin.
Un mes, una autra fièira, mon amic e de vin.
Joan Bodon
