Calorassa (n°47)

Un rebulh de nivols es passat,
Mas non es demorat.
A la raja del solelh, la terra creda
Patís, prega e espèra la pluèja.

Lo qu'espèra languís mas l'esperat se'n ritz.

Lo temps s'encabana, mas lèu,
Se tòrna, ailàs al bèl.
Se'n vira un pauc del blat que creba,
Deus escargòls al sang virat,
E deus grapals tots carcinats.

Lo qu'espèra languís, mas l'esperat se'n ritz.

Albres e flors assedats,
se desvestisson pel prat.
Pas un pial d'aire,
Plèu mas de brasas.
Los limaçons se desespèran.

Lo qu'espèra languís, mas l'esperat se'n ritz.

Brigita Miremont

Bèl jovinet (n°46)

Bèl jovinet s'estava al bòrd dal Talhament
e lo chanet japava nele tamben content
Passa aquí lo patron "Olà, bel jovinet,
te lo pago cent francs lo tio jaios coret".
"Bò ben, senhor patron, per cent franc te lo dau,
serai jaios l'estes, bela sensa rire empau"
Ja son passats sies mes bèl jovinet s'n'en stà
al bord dal Talhament, bo lo chanet acuchat
Passa aquí la padrona e al vé i sio pel aris
qu'al solelh arlùsen coma la fior dal narchis
"Aquei tio rissolin d'òr, se tu vos me li donar
bel jovinet te tròbo en pòst per travalhar"
"Prene-li tuchis, frema, que nosauti paures siem
e meme sensa rissolin nòsta jai l'estes gardem
E tot content s'nen vai sal pònt dal Talhament
per portar sus l'eschina aquei grands pes de ciment.
Ja son passat sies mes e lo pònt al es fenit
e lo jovinet dins sio còr sempe de mai al es ferit.
"Que fas aquí a Triest, bel jove tot pauros?"
"Io sio desocupat e pòrto la mia cros".
"Dona-me ta santat, que io te fau travalhar".
"Pren-te la mia santat ja que me chal minjar".
Sonas, pauras quiòcas, sonas l'Avemaria,
que lo jovinet al tórna pien de malinconia.
Sonas, pauras quiòcas, sonas lo Matinet,
que oròmai es vielh aquel bel jovinet.

P. P. Pasolini (virada P. Bec)

Sant Joant (n°45)

Atubarem los fuocs
la nuech de Sant Joant,
e un aute ciel
la montanha sombra
piquetaré d'estelas rossas
Lo reire sang,
pus clhàr,
una gòig lordina
bataré en els pols,
e la grinor
se largaré a l'auba,
dal temps que l'uchaa
dedins l'encharm de la nuech,
congriaré lo nom
e la façon pomposa,
a lo fuoc secret
de l'istat que monta.

Bep Rous

Tota lenga es la de l'ostal (n°44)

Tota lenga es la de l'ostal
o pas que bruch sens poder sul silenci.
Las paraulas se daissan menar
al masèl coma aqueles buòus
que vesiás pastencar dins la comba
bana contra bana, e coma
s'èran juntats pel jo encara.

Ives Roqueta