Corina e Lubin (n°131)

Sota d’aqueu bèu ciel,
que fòra cadun vanta,
E dont l’ivèrn sovent
sembla un printemps qu’encanta,

A Niça, luec divin,
jardin totjorn florit,
Doi calenhaires urós,
l’un de l’autre cherit,
Lubin dau tendre còr,
Corina la timida,
Passavan plens d’amor
lu moments de la vida.
Ren non èra plus bèu
que de lu veire ensems,
A l’amour toi lu jorns
si brutlava d’incens,
E semblava aqueu dieu
qu’es monarca a Citera
D’un avenir ben doç
li durbir la carriera.
Non son pas plus constants,
plus tendres, plus urós
Que Corina e Lubin
doi pijons amorós.

J. R. Rancher

Siáu pas solet (n°130)

Siáu pas solet. Ai meravelhas
D’èstre vestit de rebellion
E de portar dins un poëma
Un pes qu’aplanta li relòtges
Siau pas solet. En mon brasàs
Creme la crida dis amaires.
Au mai espès dau cremènt d’èstre
Lo tèmps s’eidraca de la flamba
L’avenidor es sota man
Qu’a pas leser de tombar cèndres.
Dise pèr emprenhar la mórt
Dise pèr dire e pèr i creire
Pèr espessir en tota carn
Lo cancre sanitós de jòia.
Dise de viure a ne morir.
Trasent mi mans en d’autri mans
Toti fraires d’un parièr fuóc
Que nos enauça sus lo vuege.

Robèrt Lafont

Mijaran (n°129)

E aguesti pirenencs e vielhs gascons
Entren en Ibèria pera Val d’Aran
Garona ensús, as suas ramadas amiant,
Aguesti caçaires devengudi pastors.
Ath cant deth huec damb eth horment se hèn eth pan
En tot cultivar aguest bèth jardin de flors,
Tien compde es ramadas de oelhas e motons,
Parlant des sòns ahèrs en Mijartan.
Ena Pèira, eth mès important des hitas.
Aguest lòc eth centre dera Val ei,
A on hèn es suas hèstas e rites
En tot confoner-se damb eth sòns mites
Eth huec, era tèrra, era aigua… e eth solei.

Jèp de Montoya

Chacras (n°128)

chacras,
traucs,
dolors,
dèishen mèrcas perdurables
heridas
patacs
postèma
dèishen oscas ena pèth
escarments
mau
lunfèrn
horaden eth còr trende
trincaments
perdudas
escrits
pregondaments ena anima

Tòni Escala

L'èrba d'agram (n°127)

L'èrba d'agram, ieu l'ai culhida
Sus la cròsa del paure mòrt
Marrida grana, l'ai brandida
Als quatre caires del meu òrt 

E lo grand vent de la misèria
L'escampilha sus la mia tèrra
Al vòstre sègle de l'aram
Que venga patz, que venga guèrra
Semeni, ieu, l'èrba d'agram.

Joan Bodon