Los monges d'En Calcat an decretat la revolucion culturala.
Ara se'n van pas pus amb la clòsca pelada coma los gojats d'Occident
lo vestit negre l'an quitat e ara
se'n van nuds dins los vestits prosaïcs
del relativisme uman.
Mas ausissètz encara!
Aqueles òmes an fach vòt de necitge
an denonciat al nom de l'Esperit Sant
lo poder malefic de l'intelligéncia
qu'escranca l'esperit e mai lo còr e mai l'èime
an cremat las recercas de la sabiesa vièlha
an daissat lo monde prautir
son còr fèr e inatacable
Sentisson ara los fissons de las jòias mejanas de la dolor
Alavetz encara seràn sorgas
jòia mon cloquièr blanc entremièg lo fulhum.
Poirem pas pus dire sens rire que los jorns son longs en mai.
e mai se mon amor es de l'autra man de la tèrra
Mon vici caput de sòmi
Ma contestacion etèrna
Mon desir dempuèi d'ans de dobrir la Sorbona a la ràbia e al mespretz
Mon espèr de saber qual sòi entremièg tantes novèls sòmis
Tu mon anciá, tu ma paur sempre de tot pèrdre
mon amor de tantes biaisses d'èstre luònh
mon marin de Gibraltar
Ai pas mes cap de mos espèrs en luòc segur.
Marisa Ros
