Era net de Sant Joan (n°11)

Ei 'ra net doça, polida,
Serena com un güelh-d'audèth ;
Eth cèu ua gran florida
De ròsas blancas a trèt.

Vien deths prats e derà sèrra
Onadas d'olors de mèu
Que s'estienen pera tèrra
E se'n pugen entath cèu.

Er haro, huec lèu enlumena
Tot eth torn com un solelh
Eths halhas se'n van a préner
Dera lum que tant se vei.

E li varan eths aubadas,
Com hilhas, pertot eth torn,
com hilhas qu'eth a engendradas
Tamb eth huec deth son amor.

Sembla qu'era hlama saute
Der un ar aute serrat ;
E volant d'un pòble an un aute
Tota 'ra valh s'a lugatalucat.

Era Val d'Aran polida
Eth miralh ei ue deth cèu,
De lums tam era florida
E tamb eths flairas de mèu...

Pòc a pòc totas s'amòrtan
Eths lums dera Val d'Aran ;
Mes eths perfums les ac pòrtan
Estrelhas a Sant Joan...

Òh ! que flairosa, que bèra,
De Sant Joan era net ei !
Com en aquesta ribèra
Enlòc mès la poiratz veir.

Josèp Condo-Sembeat